Bir İyi Geceler Masalı

Bir varmış bir yokmuş. Uzak diyarların birinde Beyaz ve Siyah isimli iki yakın arkadaş çiftçilik yaparlarmış. Sürekli birbirleriyle yardımlaşırlarmış. Pazarda da yan yana tezgah kurarlarmış. Günlerden bir gün yine iki arkadaş birlikte pazara gidip tezgahlarını kurmuşlar. Günün sonunda ikisi de ellerindeki tüm malları satmış ve günlük kazançlarını hesaplamaya başlamışlar. Siyah, Beyaz’ın kendisinden hep daha fazla kazandığını görünce içinde büyüyen kıskançlık duygusuna engel olamamış. Günler geçtikçe Siyah’ın kıskançlığı Beyaz ile aralarında bir soğukluk başlatmış. Beyaz bu duruma anlam veremese de bir sıkıntısı olduğunu düşünüp üzerine gitmemeye karar vermiş. Aylar sonra bir gün Siyah’ın maddi durumu kötüleşmeye başlamış ama Beyaz arkadaşının bu sıkıntısını fark edememiş aralarındaki soğukluk yüzünden. Bir gece Siyah kıskançlığın da etkisiyle Beyaz’ın birikmiş parasının bir kısmını çalmayı düşünmüş. Hemen o gece planını uygulamaya koymuş. Sırtlanmış urganını gitmiş Beyaz’ın evine. Sarkıtmış bacadan urganını, sallandırıp inivermiş Beyaz’ın evine. Hemen köşede gördüğü sandığı açmış. Bir de bakmış ki sandığın içi pamukla dolu. O anda kafasından aşağı kaynar sular dökülür gibi olmuş. Yavaş yavaş kıskançlığı ve öfkesi yerini suçluluk duygusuna bırakmış. Sessizce sandığı kapatıp koşar adımlarla eve girdiği gibi çıkmış bacadan. Fakat fark etmediği bir durum varmış. Beyaz duyduğu tıkırtılara uyanıp gizlice izlemeye koyulmuş meğerse. Ertesi gün Siyah ve Beyaz koyulmuşlar yine pazar yoluna. Siyah utancından bakamıyormuş Beyaz’ın yüzüne. O sırada beyaz çantasından bir kese tohum çıkarmış ve uzatmış Siyah’a. Siyah şaşkınlıkla ne olduğunu sormuş. Beyaz da bunların özel bezelye tohumları olduğundan bahsetmiş. En verimsiz toprakta bile hızlı ve çok ürün verdiğini söylemiş. Geçen gece evine gizli gizli girmek yerine ona durumunu söylese yardım edeceğini söylemiş ve maddi durumunun kötüleştiğini fark edemediği için özür dilemiş Siyah’tan. İkisi de bir süre sessizliği korumuşlar. Sessizliği bozan ise gözleri dolu dolu arkadaşına bakan Siyah olmuş. Beyaz’dan özür dilemiş ve sımsıkı sarılmış. Bu olaylardan sonra tarlalarını birleştirip aynı tezgahta satmaya başlamışlar ürünlerini. Gün sonunda da kazançlarını eşit şekilde bölüşmüşler. İkisi de yaşananlardan sonra dostluklarının her şeyden daha önemli olduğunu fark etmişler ve hayatlarına mutlu bir şekilde devam etmişler.